Toen ik voor de eerste keer hoorde dat Twitter een vrijhaven geworden is voor gammon, was ik daar erg blij mee. Voor degenen die er niet bekend mee zijn: ‘gammon’ is gezouten achterham en veel Britten zijn er dol op. Ikzelf trouwens ook – op Kerstavond koken we bij mij thuis een gammon van een paar kilo in een pan Cherry Coke, om het daarna in de oven te roosteren met honing en mosterd erop. Heerlijk!

Maar, helaas pindakaas: Twitter is niet veranderd in een plek waar gigantisch veel recepten voor gammon worden gedeeld. In plaats daarvan is de naam ‘gammon’ toebedeeld aan een bepaalde groep in de Britse samenleving die het als hun patriottische plicht zien om onverdraagzaam en onaangenaam te zijn.

Wellicht heeft u hier eerder van gehoord, maar voor het geval dat u zich afvraagt waarom deze mensen met ham vergeleken worden, dan is de uitleg vrij simpel. Het exterieur van een mals, roze stuk gammon komt sterk overeen met de bezwete, rood aangelopen hoofden van deze mensen terwijl ze hun onverdraagzame, slecht geinformeerde meningen spuien. Daar bovenop komt nog dat veel de mannen onder de ‘gammons’ vrij kaal zijn, waardoor hun boze blos niet alleen op hun wangen te zien is maar op hun gehele hoofd. Denk hierbij aan een woedende voetbal die het roze licht van een winterige zonsondergang reflecteert.

De doorsnee ‘Gammon’ stemde voor Brexit, heeft een hekel aan immigratie, denkt dat er geen enkel racisme in het Verenigd Koninkrijk is en denkt dat slavernij niet iets is waar excuses voor moet worden aangeboden want ‘ik heb zelf toch geen slaven gehad, of wel soms’. Aan de andere kant zijn ze wel erg fanatiek in het rondbazuinen dat ‘wij’ de oorlog hebben gewonnen, ook al heeft geen enkele ‘Gammon’ aan de oorlog meegedaan. Daarnaast vinden ze dat alle maatregelen die worden genomen om de positie van vrouwen, minderheden of LHBT’ers te verbeteren ofwel ‘woke onzin’ of ‘een bedreiging voor de Britse cultuur’ – het ligt er een beetje aan hoe de wind staat.

Omdat ‘gammon’ een directe verwijzing is naar de rode blos op de patriottische wangetjes van deze lieden, vinden Gammons echter wel dat deze term racistisch is, omdat het een verwijzing naar hun huidskleur zou zijn. Ik kan niet in woorden bevatten hoe vreselijk ironisch dit is, zeker gezien de doorsnee Gammon een grondige hekel heeft aan bewegingen als Black Lives Matter die racisme in de samenleving aan de kaak stellen.

Natuurlijk is het volstrekte onzin dat ‘gammon’ een racistisch scheldwoord zou zijn. ‘Racisme’ wordt veelal gedefinieerd als vooroordelen tegen een mensen van een bepaalde etnische groep, wat ‘Gammon’ gewoonweg niet is. Sterker nog, ook al is het overgrote deel van de ‘Gammons’ wit, het is absoluut mogelijk voor mensen van welke huidskleur dan ook om deze bijnaam te verdienen, zolang ze maar onverdraagzaam en onaangenaam zijn. Vice versa, de meest witte mensen zijn helemaal geen ‘Gammons’. Daarnaast is het absurd om te veronderstellen dat een rode, boze blos een huidskleur is (en het is al helemaal geen ‘ras’) – het is een fysieke eigenschap die sommige mensen hebben, net zoals overgewicht of kaalheid. Of moeten we die mensen ook een eigen etniciteit toedichten en zodoende alle grappen over kale mensen als racistisch bestempelen?

Maar laten we vooral niet deze negativiteit botvieren op de nederige, maar smakelijke achterham. Dit lekkere stukje varkensvlees stemde niet voor Brexit, heeft geen hekel aan je en is in veel gevallen geproduceerd in Nederland of Denemarken, dus het is een Europees feestje op je tong.

Samengevat: nee, ik houd niet van gammon. Maar ik houd wel van gammon – vooral met honing en mosterd.